Η Ιστορία του κυλικείου στο κτήριο Γούναρη του ΟΤΕ

Για να θυμούνται οι παλιοί ,και να μαθαίνουν οι νέοι

Το κυλικείο του ΟΤΕ στο κτήριο Γούναρη άρχισε να λειτουργεί ταυτόχρονα με την μετεγκατάσταση του τηλεγραφείου και του χειροκίνητου υπεραστικού κέντρου Πατρών τον Σεπτέμβρη του 1954.
Κυλικειάρχης ανέλαβε ο τότε τριανταδυάχρονος Μηνάς Σακκάτος , Κεφαλλονίτης στην καταγωγή , ο οποίος ήταν υπάλληλος του καφενείου Καπογιαννάτου στην γωνία Αγ. Νικολάου και Κορίνθου ,διαγώνια του κρατικού τηλεγραφείου ΤΤΤ και κάτω από τα γραφεία της επιθεώρησης ΤΤΤ .

Όλο το προσωπικό του τηλεγραφείου τον γνώριζε , ήταν πολύ αγαπητός και εξυπηρετικός και εγκρίθηκε αμέσως από τον διευθυντή του ΟΤΕ Γιώργο Διαούρτα.
Αμέσως ο Μηνάς έγινε το σημείο αναφοράς του νέου κτηρίου με το χαμόγελο του , τους υπέροχους καφέδες του και την άψογη εξυπηρέτηση .
Αρχικά μαζί του βοηθούσε ο κυρ Τάσος , ο πατέρας του , αργότερα η Ασπασία η γυναίκα του και ο μικρός Τασούλης , ο γιος του (μετέπειτα συνάδελφος).
Το κυλικείο βρίσκονταν στον πρώτο όροφο αμέσως δεξιά από την είσοδο και ήταν ένας μικρός χώρος που η ζεστασιά του Μηνά τον έκανε τεράστιο.

Χαρακτηριστική θα μείνει ,σαν να ακούγεται ακόμα ,η περίφημη κραυγή του Μηνά ,κάτι σαν ουρλιαχτό ,που όλοι αναγνώριζαν και πολλές φορές τον προκαλούσαν για να την ακούσουν.
Οι τηλεφωνήτριες είχαν δημιουργήσει μια κωδική λέξη για την επαφή τους με τον Μηνά στα σύντομα διαλείμματα της δουλειάς , ήταν η λέξη <τζούρα> , με αυτήν υπονοούσαν μια γουλίτσα καφέ στα γρήγορα και φυσικά δωρεάν.
Ήταν ένα γνώριμο χαρακτηριστικό γιατί μόλις αντίκριζε το μπουλούκι των τηλεφωνητριών στο διάλειμμα άρχιζε να ουρλιάζει και να φωνάζει <τζούρα , τζουριτσα> και να τις λέει χαριτωμένα <μπουμπούδες μου > διεκδικώντας πεταχτά φιλάκια.
Ο Μηνάς ήταν ο άνθρωπος που γνώρισε ,αγάπησε και εξυπηρέτησε τέσσερις γενιές τηλεπικοινωνιακών υπαλλήλων (κρατικοί ΤΤΤ, ΑΕΤΕ , Αγγλικού τηλεγραφείου και ΟΤΕ ).

Το 1981 ο Μηνάς συνταξιοδοτήθηκε και την θέση του ανέλαβε ο Γιώργος Κορμπάκης με βοηθό πλέον τον Μηνά μιας και το κυλικείο ήταν το δεύτερο σπίτι του και δεν ήθελε να το αποχωριστεί.
Το 1991 , 1η Νοεμβρίου ,ξαφνικά ο Μηνάς σε ηλικία 69 ετών έπαυσε να είναι ανάμεσα μας.
Ήταν μια δύσκολη μέρα για όλους στην Γούναρη και θα μείνει διαχρονικά αξέχαστος σαν ένας πολύ καλός <συνάδελφος>.






Ιστορίας . . . .συνέχεια





Το κυλικείο συνέχισε την λειτουργία του στον μικρό στενό χώρο και ο Γιώργος φάνηκε άξιος μαθητής του δάσκαλου Μηνά.
Το 1998 , μετά την ανακαίνιση του κτηρίου , το κυλικείο μεταφέρθηκε στο αίθριο του πρώτου ορόφου ,στην σημερινή του θέση.

Ο Γιώργος στο νέο περιβάλλον κάνει θαύματα εμπλουτίζοντας τα προσφερόμενα είδη. Πολύτιμη βοηθός η γυναίκα του Ελένη και τα παιδιά του Μιλτιάδης και Διονύσια.
Ο Γιώργος δημιούργησε ένα χώρο που ενώνει παλιούς και νέους συναδέλφους και στάθηκε δίπλα μας στους αγώνες στις πορείες και στις καταλήψεις.

Δίκαια μπορούμε να πούμε ότι είναι ένας νέος διαχρονικός <συνάδελφος> αφού σήμερα εξυπηρετεί την τρίτη γενιά υπαλλήλων του ΟΤΕ.

Το ιστορικο κυλικειο εκλεισε μαζι με την μεταφορα των υπηρεσιων στο νεο Μεγαρο του ΟΤΕ στην θεση Ταραμπουρα το 2011.
Η Ελενη Κορμπακη χαθηκε ξαφνικα τον Αυγουστο του 2014 επειτα απο συντομη ανιση μαχη με τον θανατο.










Ελένη & Γιώργος