Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011
Σταματόπουλος Θανάσης
Ο Θανάσης Σταματόπουλος ήταν ο αρχαιότερος εν ζωή συνταξιούχος διοικητικός υπάλληλος του ΟΤΕ Πάτρας.
Ο Θανάσης προσλήφθηκε το 1942 στα ΤΤΤ και υπηρέτησε στην Πάτρα μέχρι το 1975 που συνταξιοδοτήθηκε.
Εργάστηκε αρχικά στο τηλεγραφείο Πάτρας ,στην οδό Αγ. Νικολάου ,και μετά στο νέο κτήριο του ΟΤΕ στην Γούναρη ,περνώντας από πολλές διοικητικές θέσεις όπου όλοι οι παλιοί θυμούνται το ήθος και την εργατικότητα του.
Σας παραθέτω μια ιστορική φωτογραφία με τον Θανάση που μου χάρισε η Μαργαρίτα Κολλιοπούλου-Ρεποπούλου (συνταξιούχος και αυτή από το 1968) η οποία με έστειλε σε αυτόν ,να του την δείξω και να του πω χαιρετίσματα.
Το 2008 συναντηθήκαμε στο σπίτι του και μου διηγήθηκε πολλές και άγνωστες ιστορίες από την ζωή του στον ΟΤΕ ,και αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ότι δεν είπε κακό λόγο για κανέναν.
Καλό ταξίδι Θανάση και να μας προσέχεις από εκεί ψηλά ,και ας τους άλλους εκεί στο γωνιακό παράθυρο ,της Αγ. Νικολάου να χαζεύουν το δρόμο ,εσύ δίπλωνε τα τηλεγραφήματα με την Άννα την Μωράκη.
Στην μνήμη σου και σε όσα μου εμπιστέυτικες σε εκείνη την μοναδική συνάντηση.
(Aναρτηθηκε πρωτη φορα 27/10/2010)
Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011
Η ζωή μας στον ΟΤΕ
Συνάδελφοι οικονομικοί στην ταράτσα του κτηρίου Αγ. Ανδρέου και Γεροκωστοπούλου στις αρχές της δεκαετίας του 80'.
1.Κατσανέβας Μαρίνος
2.Λυκάκης Γιώργος
3.Τσάτσουλης Νίκος
4.Ματαράγκας Γεράσιμος
5.Ξυπολιάς Χρήστος
6.Πορφύρης Γρηγόρης
7.Τσίρου Μαρία
8.Κουλουμπίνη Ανθή
9.Ρασσιά Σταυρούλα
10.Δέδε Τασία
Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011
Nikolaus Kopernikus (1473 - 1543)
Γεννήθηκε από πατέρα έμπορο στο Thorn της τότε Πολωνίας με καταγωγή από το Koepperning. Σε ηλικία 10 ετών έχασε τον πατέρα του και μεγάλωσε υπό την κηδεμονία του ιερωμένου θείου του (αδελφού της μητέρας). Απέκτησε τις πρώτες γνώσεις στο εκκλησιαστικό ασχολείο και στη συνέχεια σπούδασε Μαθηματικά, Αστρονομία και «τον Αριστοτέλη» στην Κρακοβία. Το 1495 προώθησε ο θείος, ο οποίος εντωμεταξύ είχε γίνει επίσκοπος στο Heilsberg, μια θέση πρεσβύτερου σε εκκλησία της περιοχής Ermland (ανατολική Πρωσία). Από εκεί πήρε ο Κοπέρνικος άδεια για να σπουδάσει μέχρι το έτος 1500 «Κανονικό Δίκαιο» στη Μπολώνια και τη Ρώμη. Από το 1501 σπούδασε Ιατρική και Νομικά στην Πάδοβα και στη Φεράρα, παράλληλα αρσχολήθηκε με την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και πάντα έκανε αστρονομικές παρατηρήσεις.
Από το έτος 1512 ανέλαβε ο Κοπέρνικος θέση υπευθύνου στο κάστρο Frauenburg της Ανατολικής Πρωσίας και παράλληλα επιδόθηκε σε εκτεταμένες αστρονομικές παρατηρήσεις και μελέτες. Ο θείος προθυμοποιήθηκε να τον προωθήσει σε θέση επισκόπου, αλλά ο ανιψιός δεν φαίνεται να ενδιαφερόταν, γι' αυτό ανέλαβε τη διαχείριση των εκκλησιαστικών κτημάτων στην περιοχή του Ermland και εκπροσωπούσε την τοπική Εκκλησία στις συνελεύσεις του πρωσικού κοινοβουλίου.
Στην πρώσικη πόλη Allenstein (σήμερα πολωνικά: Olsztyn) πραγματοποίησε ο Κοπέρνικος εκτεταμένες μελέτες για τον Ήλιο και τους πλανήτες και διαπίστωσε ότι το γεωκεντρικό σύστημα του αλεξανδρινού αστρονόμου Πτολεμαίου που ίσχυε για πολλούς αιώνες, δεν έδινε επαρκείς απαντήσεις στις μακροπρόθεσμες προβλέψεις για τη θέση των πλανητών. Έτσι, περί το 1507 μελέτησε την ιδέα του Αρίσταρχου του Σάμιου να θεωρηθεί ο Ήλιος αντί της Γης ως «ακίνητο κέντρο» του πλανητικού συστήματος. Στη συνέχεια επεξεργάστηκε το ηλιοκεντρικό πλανητικό σύστημα, στο οποίο περιέγραψε τον ετήσιο κύκλο της Γης περί τον Ήλιο, αλλά πάλι σε κυκλικές τροχιές και εξήΓησε την ημερήσια περιστροφή των απλανών αστέρων του ουρανού ως ιδιοπεριστροφή της Γης περί τον άξονά της.
Το σύστημα αυτό ήταν μεν απλούστερο για τους υπολογισμούς των Αστρονόμων, είχε όμως επίσης πολλά ανεξήΓητα σημεία, λόγω της προσήλωσης του Κοπέρνικου στις φιλοσοφικά «τέλειες» κυκλικές τροχιές. Αφού το «σύμπαν», όπως ονομαζόταν τότε το ηλιακό μας σύστημα, ήταν τέλειο, έπρεπε και οι τροχιές των πλανητών να είναι τέλειες και ως τέλεια τροχιά θεωρείτο ήδη από την ελληνική Αρχαιότητα μόνο η κυκλική.
Ο Κοπέρνικος δίστασε όμως για μακρό χρονικό διάστημα να δημοσιεύσει αυτές τις ιδέες του, οι οποίες ήταν για την εποχή του επαναστατικές και ήξερε ότι θα εύρισκαν αντίθετη την Εκκλησία. Το επτάτομο κύριο έργο του «De revolutionibus orbium coelestium», δημοσιεύτηκε το έτος 1543, λίγο πριν από το θάνατο του συγγραφέα του και ετέθη τελικά το έτος 1616, μετά από 70 χρόνια και όταν άρχισαν και άλλοι ερευνητές να το επικαλούνται (Γαλιλαίος κ.ά.), στον κατάλογο των απαγορευμένων βιβλίων του Βατικανού (Index librorum prohibitorum) ως «αντίθετο με την Αγία Γραφή».
Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011
James Clerk-Maxwell (1831-1879)
- συνενώνονται όλες οι γνώσεις της εποχής περί ηλεκτρομαγνητισμού (δηλαδή τα πορίσματα μίας περιόδου πειραματισμών και εμπειρικής γνώσης 150 ετών, σε μία ομάδα απλών εξισώσεων (Ampere, Gauss, Faraday),
- θεμελιώνεται θεωρητικά για πρώτη φορά η ύπαρξη του φυσικού φαινομένου που σήμερα ονομάζουμε «ηλεκτρομαγνητικά κύματα»,
- γίνεται υπολογισμός της ταχύτητας του φωτός και εξηγείται η διάδοσή του ως ηλεκτρομαγνητικό κύμα.
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι την εποχή εκείνη δεν είχαν ακόμα αναπτυχθεί οι μαθηματικοί συμβολισμοί (διανυσματική ανάλυση κτλ.), γι' αυτό οι εξισώσεις Maxwell δεν είχαν την απλή μορφή που γνωρίζουμε σήμερα. Οι φυσικοί νόμοι δίνονταν με τις συνιστώσες των διανυσμάτων, πράγμα που μόνο εξειδικευμένοι και έμπειροι μαθηματικοί ήταν σε θέση να διαβάσουν και να κατανοήσουν. Ένας εξ αυτών, ο Boltzmann, λέγεται ότι αναφώνησε, όταν μελέτησε τις πολυπλοκότατες μαθηματικές παραστάσεις στο βιβλίο του Maxwell: «Αυτές τις εξισώσεις μόνο ένας θεός μπορεί να τις έγραψε». Αλλά και γενικότερα, η αναγνώριση του Maxwell ως θεμελιωτή της θεωρίας του Hλεκτρομαγνητισμού ήταν καθολική. Σε δημοσίευση της εποχής αναφέρεται, ότι «το έργο του Maxwell προβλέπει τις αρχές για όλα τα ηλεκτρομαγνητικά μηχανήματα»! Σε ανάλογο βαθμό σημαντικές με την ηλεκτρομαγνητική θεωρία είναι και οι εργασίες του Maxwell για την κινητική θεωρία των αερίων, τη γενική Στατιστική κτλ. Αλλά και καθαρά μαθηματικές εργασίες έχει δημοσιεύσει ο Maxwell, όπως για τη θεωρία κινήσεως της σβούρας, την επιφάνεια κυκλιδών κ.ά. Πέθανε σε ηλικία 48 ετών στο Καίμπριτζ, όπου δίδασκε ως καθηγητής.
Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011
Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011
Blaise Pascal (1623 - 1662)
Γεννήθηκε στο Clermont-Ferrand και πέθανε στο Παρίσι. Έδειξε ήδη σε μικρή ηλικία χαρακτηριστικά μαθηματικής ιδιοφυΐας. Στα 16 του χρόνια ανέπτυξε σε μια πραγματεία περί κωνικών τομών το θεώρημα που φέρει το όνομά του. Από το 1641 εργάστηκε για την κατασκευή μιας αριθμομηχανής για πρόσθεση και αφαίρεση που ονομάστηκε «Πασκαλίνα», το 1647 ανακάλυψε την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων και τη χρησιμότητα τού βαρομέτρου για τη μέτρηση του ύψους. Με την έργασία του «Traite du triangle arithmetique» που δημοσιεύτηκε το 1654 έθεσε τις βάσεις για τη Συνδυαστική και το Λογισμό των Πιθανοτήτων. 
Το 1654 είχε ο Πασκάλ την εμπειρία ενός μυστικιστικού οράματος, οπότε απεσύρθη στο μοναστήρι Port Royal και αφοσιώθηκε, παράλληλα με τις μαθηματικές εργασίες του, σε θεολογικές και φιλοσοφικές μελέτες. Το σύγγραμμά του «Επαρχιακές επιστολές για την ηθική διδασκαλία των Ιησουητών» (1656-57), με το οποίο παίρνει θέση στην αντιδικία μεταξύ της κορυφής της καθολικής εκκλησίας και του θρησκευτικού κινήματος του Γιανσενισμού, αποτελεί λογοτεχνικό αποκορύφωμα της γαλλικής πρόζας εκείνης της εποχής. Το έργο του για υποστήριξη του Χριστιανισμού, «Pensees», στο οποίο ο Πασκάλ εργαζόταν από το 1654 και με το οποίο προσπάθησε να μεταφέρει τους νόμους της Λογικής στη χριστιανική θρησκεία, έμεινε ανολοκλήρωτο, πιθανόν λόγω της σταδιακά επιδεινούμενης υγείας τού μεγάλου φιλοσόφου. 'Αλλοι βέβαια εκτιμούν (B.Russell) ότι το εγχείρημα αυτό απέτυχε λόγω των αδιεξόδων που συνάντησε ο Πασκάλ στην επιχειρηματολογία του. Ο Πασκάλ εναντιώθηκε στην αντίληψη του Καρτέσιου για την επιστήμη και τον κόσμο και θεωρούσε ότι η άπειρη απόσταση μεταξύ θεού και ανθρώπου μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με θεϊκή χάρη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
